Nama penuh beliau ialah Abu Dujana Sammak ibn Kharsha. Beliau merupakan
seorang dari kaum Ansar dan merupakan antara yang terawal di kalangan
mereka yang menerima Islam.
Di dalam sirah, beliau terkenal dengan keberaniannya dan sesuatu yang unik tentang beliau ialah beliau memakai semutar merah yang dililitnya pada kepalanya.
Apabila beliau memakai semutar merah ini, ia melambangkan bahawa semangat juang dan jihad beliau sedang memuncak dan beliau bersedia untuk berjihad dan syahid di jalan Allah s.w.t.
Jawab Rasulullah (s.a.w): "Hendaklah pukul muka-muka musuh Allah hingga melentok".
Di dalam sirah, beliau terkenal dengan keberaniannya dan sesuatu yang unik tentang beliau ialah beliau memakai semutar merah yang dililitnya pada kepalanya.
Apabila beliau memakai semutar merah ini, ia melambangkan bahawa semangat juang dan jihad beliau sedang memuncak dan beliau bersedia untuk berjihad dan syahid di jalan Allah s.w.t.
Di dalam Perang Uhud, yang merupakan perang yang
penting di dalam sejarah Islam selepas Perang Badar, Rasulullah melarang
tenteranya dari memulakan peperangan kecuali setelah menerima arahan
dari Baginda, Rasulullah menampil dirinya yang lengkap dengan baju besi,
seraya merangsang sahabatnya untuk berperang, mengingatkan mereka
supaya bersabar dan berdaya juang di saat pertembungan sengit,
seterusnya Rasulullah memberi semangat keberanian dan pertahanan diri
pada jiwa-jiwa sahabatnya, pada kemuncaknya Rasulullah mengeluar dan
menjulang pedangnya dengan berkata:
"Siapakah yang sanggup mengambil pedang ini dan
menunaikan haknya dengan sebenar? Maka bangunlah beberapa orang untuk
mengambilnya, di antara mereka ialah Ali bin Talib, al-Zubair bin
al-Awwam dan Umar bin al-Khattab, akhirnya bangun Abu Dujanah Sammak bin
Kharsyah sambil bertanya:
"Apakah haknya wahai Rasulullah?"Jawab Rasulullah (s.a.w): "Hendaklah pukul muka-muka musuh Allah hingga melentok".
Maka jawab Abu Dujanah: "Akulah orangnya yang akan
menunaikan hak pedang itu wahai Rasulullah". Lantas Baginda pun
menyerahkan pedang itu kepada Abu Dujanah.
Abu Dujanah adalah seorang wira yang berani, beliau
menyombong semasa berhadapan dengan seteru, beliau mempunyai semutar
berwarna merah, orang ramai akan mengetahui bahwa beliau akan berperang
hingga ke titisan darah terakhir bila mana beliau membelit kepalanya
dengan semutar merah itu.
Sebaik sahaja beliau menerima pedang itu dari
Rasulullah, terus beliau membelit kepalanya dengan semutar merahnya itu,
beliau berjalan di antara dua saf dengan lagak kesombongannya, di
ketika itu Rasulullah bersabda: "Sebenarnya lagak jalan sebegini dibenci
Allah kecuali di suasana sebegini".
Ketika asakan begitu sengit di sekeliling panji
musyrikin ianya juga berlaku di tempat-tempat yang lain, semangat orang
Islam semakin memuncak di kalangan mereka, hingga dengan itu mereka
terus menerkam ke arah tentera musyrikin bagaikan ombak melanda benteng,
dengan selogan yang mereka laungkan di hari Uhud, "Amit, Amit" matilah
matilah.
Abu Dujanah pula yang telah pun membelit kepalanya
dengan semutar merah, menghunus pedang Rasulullah dengan tekad
melaksanakan tugasnya yang dijanjikan, beliau meluru ke tengah-tengah
orang ramai, asal bertembung dengan musyrik pasti dikerjakannya, beliau
bagaikan menolak barisan musyrikin dengan asakannya.
Sebelum ini al-Zubair bin al-Awwam terkilan juga;
"Semasa ku memohon supaya Rasulullah menyerah pedangnnya itu pada ku
lalu Baginda enggan memberinya pada ku malah diserahkan kepada Abu
Dujanah, ku berbisik pada diriku, bukankah aku ini anak Sofiah ibu
saudaranya, daku ini dari bangsa Quraisy pula, daku yang datang sendiri
di hadapan Baginda, daku yang mendahuluinya, namun Baginda tidak
memberikannya, demi Allah aku ingin lihat apa yang beliau hendak
lakukan? Aku ekorinya, kemudian aku ternampak beliau mengeluarkan
sehelai kain merah lalu dililit kepalanya", maka orang-orang Ansar pun
berkata: "Abu Dujanah sudah pun bawa keluar semutar maut", di masa itu
beliau berdendang:
Daku ini yang dijanji kekasihku
Semasa dipinggir di tepian tamar itu
Ku bukan wira di belakang saf
Pukulan ku pukulan pedang Rasul dan Allah.
Semasa dipinggir di tepian tamar itu
Ku bukan wira di belakang saf
Pukulan ku pukulan pedang Rasul dan Allah.
Setiap musyrik melintasi di hadapannya pasti
dicantas, di masa itu terdapat seorang wira di kalangan musyrikin yang
tegas, ku berdoa semoga wira Islam Abu Dujanah bertemu dengan wira
musyrik itu, dengan izin Allah mereka berdua bertemu, masing-masing
saling memukul lawannya, si musyrik tadi menetak Abu Dujanah dengan
pedangnya, tapi Abu Dujanah sempat menangkis dengan perisainya
menyebabkan pedangnya patah, apa lagi Abu Dujanah pun menghayun
pedangnya ke badan wira kafir tadi menyebabkan beliau terhumban ke
tanah.
Abu Dujanah merempuh barisan-barisan peperangan
hingga sampai ke barisan pemimpin kaum ibu musyrikin, tanpa disedarinya
kata Abu Dujanah:
"Di sana ku nampak seorang manusia yang mencakar
seterunya, aku mara ke hadapannya sebaik sahaja aku hendak menetaknya
tiba-tiba beliau menjerit, baru aku tahu yang ianya seorang perempuan,
daku pun tidak jadi membunuhnya kerana menghormati pedang Rasulullah,
dari membunuh seorang perempuan". Perempuan itu rupanya Hindun binti
Utbah.
Kata al-Zubair bin al-Awwam: "Daku melihat Abu
Dujanah menghayun pedangnya ke atas kepala Hindun binti Utbah, kemudian
beliau tidak jadi menetaknya, ku berkata hanya Allah dan Rasulnya sahaja
yang lebih mengetahui sedemikian".
Pada permulaan peperangan, Rasulullah s.a.w. telah
berpesan kepada kumpulan pemanah supaya menjaga bahagian belakang kaum
muslimin daripada serangan pihak musuh. Tetapi apabila kaum musyrikin
mula berundur, kaum muslimin pada ketika itu nampak seperti berada di
ambang kemenangan.
Pada ketika itulah, 40 orang dari kumpulan pemanah
yang diamanahkan untuk menjaga di atas Bukit Uhud telah turun untuk
mengumpul harta perang yang ditinggalkan oleh kaum musyrikin di atas
sangkaan mereka telah mencapai kemenangan.
Apabila kaum musyrikin melihat keadaan ini, mereka
pun bertindak untuk menyerang kaum muslimin dari arah belakang. Pada
ketika ini, kaum muslimin berada di ambang bahaya kerana tersepit di
antara dua kumpulan kafir quraisy. Oleh sebab ini, askar quraisy telah
berjaya mendekati Rasulullah s.a.w dan mencederakan baginda. S
elepas itu, ramai di antara para sahabat yang hebat
membentuk perisai atau benteng untuk mempertahankan baginda. Antaranya
ialah Abu Dujana. Beliau menerima banyak panahan dan tikaman tetapi
sedikit pun tidak tergerak daripada posisinya. Ini membuktikan betapa
cintanya para sahabat kepada Rasulullah s.a.w sehingga sanggup berbuat
demikian.
Selepas kewafatan Rasulullah s.a.w, ketika di zaman
Khulafa Ar-Rasyidin, ketika Abu Bakar sedang memerintah, Abu Dujana mati
syahid ketika menentang askar Musaylima al-Kadzhab yang merupakan
pendusta yang menamakan dirinya rasul yang seterusnya. (dakwah)
www.suaramedia.com
0 komentar:
Posting Komentar